Author Topic: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL  (Read 180881 times)

0 Members and 3 Guests are viewing this topic.

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #240 on: September 15, 2012, 14:25 »


Лабуништа - дали е поважно здравјето или парите?

Жителите на Лабуништа бараат спас од каменоломите. Сметаат дека се штетни по нивното здравје. Локалните власти велат дека државата ги дала концесиите и бараат содејство во надминувањето на овој проблем.

Не сме против експлоатацијата на каменот и минералите. Не сакаме да се затворат каменоломите, велат во Лабуништа. Од првиот каменолом од пред 20 години, се намножија, сега ги има три - четири. Единствено бараме да се почитуваат еколошките стандарди и општината и државата да побараат од концесионерите да ги почитуваат законите, а со тоа да не заштитат. „Најголема тежина за овој проблем има Општина Струга која најверојатно не сака да го реши од некои нивни интереси. Каменоломите пречат многу. Граѓаните немаат корист, туку само штета по здравјето“.

Страв од канцер и други болести

Здравјето на луѓето мора да биде пред економскиот интерес на концесионерите и институциите. Жителите на Лабуништа живеат во страв од тешки болести, вели Абдула Ќазимоски советник во Општина Струга од партијата Нова демократија.

Тој е еден од четворицата советници од ова село кои генерално имаат ист став по ова прашање. Но, како што вели надвор од општинската сала не притискаат подеднакво да се реши проблемот. „Лабуништа не е село, туку место за каменоломите. Кога Министерството за економија не се грижи за нашето село, тогаш да им кажеме бујрумте немаме ние никакви бенефиции. Ако нашите животи и тоа што лабуништани го дишат за нив не се важни им велиме повелете беспари ќе ги користите. Така ќе се офајдите многу. Сите кои што имаат потреба од каменолом нека дојдат нека земаат камен од кај нив, но нека не ни прават штета“. Ќазимоски вели дека неколкупати се обидел проблемот со каменоломите да се најде на дневен ред на Советот на општината. Вината ја лоцира во струшката локална власт, во инспекторите за животна средина и во ресорните министерства за економија и екологија. „Тие кои не биле во Лабуништа наутро треба да знаат дека кога ќе се разбудиме покривите на куќите ни се бели, а такви се и автомобилите. Луѓето ја дишат таа белина“.

Според општината каменоломите ги почитуваат законите

Два од трите каменоломи имаат концесии, а за третиот таа постапка е во тек. Сопствениците во целост постапиле според договорот за концесија и законот за животна средина. Тие веќе доставија барања за интегрирани еколошки дозволи со оперативен план, објаснува локалниот инспектор за животна средина Митко Коркутоски: „Таму исклучиво се врши ископ и нема сепарација, со тоа нема емисија на штетна прашина. Само моментално кога ќе се активира динамитот се создава прашина“. И тој вели дека клучот за решавање на проблемот е кај неговите колеги од Државниот инспекторат и ресорните министерства. Потенцира дека мерења на степенот на загаденоста и други параметри по Закон се врши еднаш годишно. Самото мерење не е скапо, но да се има апарати за постојано тоа чини многу, вели Коркутоски. Населението бара да се постават мерни инструменти за амбиентална прашина, бучава и вибрации. Советникот Ќазимоски го цитира Законот за животна средина : „Ако каменоломот има штетно влијание врз животот на луѓето, почвата, ако има регионален пат и води не смее да се копа каменолом. Сите овие четири компоненти кои се пречка за добивање концесија ги има на подрачјето каде што се каменоломите“.

Се чека државата да пресече

Неодамна Советот разгледал информација на општинските служби кои топката ја префлиле на државата, а таа со допис информирала дека со помош на експертите ќе го каже својот збор. Секретарот на Општина Струга Зоран Гулицоски вели дека треба да се почека одговорот од државните органи и не сака да суди пред време кој е во право – концесионерите или селаните. „Ако ги добиеме резултатите од мерењата што треба да ги направи Државниот инспекторат по екологија и ако се покажат пречекорувања над максималната дозволена загаденост, сигурно општината нема да е рамнодушна. Дури ќе побараме и затворање на каменоломите. Се разбира доколку се докаже дека се штетни за околината и пред се за лабуништани“. Дел од жителите на Лабуништа размислуваат правдата да ја бараат на протести.

http://www.dw.de/dw/0,,10339,00.html

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #241 on: October 04, 2012, 22:01 »
Отстранета бистата на Гоце Делчев во струшко Подгорци

Засега непознати сторители ја отстраниле бистата на македонскиот револуционер Гоце Делчев во струшкото село Подгорци, која долги години без какви и да било проблеми се наоѓаше над училиштето во селото, каде се одржува и манифестацијата Гоцеви денови.

Останати се само мермерните плочи каде се испишани дел од мислите на Гоце Делчев.

Според кажувањата на мештаните на селото кои не сакаа јавно да зборуваат, биле забележани неколку деца кои насилно ја тргнале бистата на Гоце Делчев и потоа избегале од лице место, а самата биста останала да лежи на земја.

Бистата на Гоце Делчев во моментот e во холот на училиштето кое се наоѓа во непосредна близина. Жителите на Подгорци со кои разговаравме се сомневаат дека бистата е отстранета намерно после случувањата со албанските паралелки во училиштето во селото.
Бронзената биста на Гоце Делчев на тоа место стои со години, и никој досега не ја чепнал. Тешка е повеќе од 100 килограми. Инаку

Подгорци е населено место во кое живеат околу .3000 жители, Mакедонци христијани и Tорбеши муслимани
и мал број Aлбанци.

До сега во селото немало никакви проблеми од меѓуетнички карактер напротив важи за едно од ретките населените места во струшкиот ртегион каде соживотот е на највисоко можно ниво.

Мики Трајковски,A1 on

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #243 on: January 30, 2013, 19:14 »
Prof. dr. Mustafa ef.Ceric,poraneshniot Reis-ul-Ulema na Bosna i Hercegovina i segashen pretsedatel na Svetskiot Boshnjacki Kongres,eden od osnovacite na BANU (Bosnjacka Akademija na Nauki i Umetnosti) vo poseta na Labunishta.

http://youtu.be/RVhaofv1feQ

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #244 on: February 24, 2013, 17:46 »
23.2.2013
Малиот Селдо од Македонија, голем шампион на мразот во Италија


Дузина деца се насобрале околу дебелиот мраз кој се зафатил на патека во селото Требиште во општината Маврово-Ростуше на границата меѓу Македонија и Албанија. Во селото е весело. Децата се лизгаат на мразот користејќи ги само своите обувки како лизгалки. Се смеат на сет глас кога некој невешто ќе се лизне и ќе падне на мразот. Меѓу нив има почетници, но има и самонаречени експерти за лизгање по замрзнати патеки. Дел од нив сонуваат како би било кога би биле професионални лизгачи, да имаат лизгалки на нозете и да скокаат по мразот.


Далеку од ова село кое се наоѓа на Балканскиот Полуостров, од другата страна на Јадранското Море, на Апенинскиот Полуостров живее малиот Селдин. Тој има осум години. Она што го поврзува со малото село Требиште во Македонија се неговите родители Алисан и Сумеја Салиу. Тие се по потекло од ова село, а Селдин кога имал само шест месеци заедно со нив се преселиле во италијанското гратче Фелтре, на северот од Италија каде пред три години се родил и неговиот брат Лиман.
За разлика од своите врсници во селото Требиште, кои се лизгаат по мразот само за забава, младиот Селдин Салиу лизга како вистински професионалец. Неговото лизгање е повеќе од забава, тоа е уметност. Селдин, или како што го викаат другарите Селдо, досега освоил неколку награди во натпреварувањата во уметничко лизгање во Италија. Тој можеби е единственото дете со потекло од Македонија кое професионално се натпреварува во уметничко лизгање.


Неговите родители се горди што тој е виртуоз на лизгалиштата во Италија. Се сеќаваат на неговите скромни почетоци.

-Започна кога имаше пет и пол годинки со учество на еден мал курс организиран од страна на градинката и актуелната спортска екипа во уметничко лизгање. Веднаш го засака овој спорт и од тогаш не престана да лизга-вели неговиот татко Алисан. Објаснува дека уметничкото лизгање е спорт кој е најмногу застапен во северна Италија, но на шега вели дека повеќе го сакаат девојчињата отколку момчињата. Селдин е еден од ретките.
Малиот Селдо за Балкон3 ги откри своите амбиции и соништа. .

-Мојот сон е еден ден да станам светски шампион. Секој ден нестрпливо чекам да си дојдам од училиште и да одам на тренинг каде што секојдневно учам некој нов скок-вели осумгодишното момче.

Во Македонија, освен блиските роднини и пријателите, безмалку никој не знае дека Селдо е вистински шампион. Неколкупати се качил на шампионскиот пиедестал освојувајќи прво место на натпреварувањата, но најграда му е една неодамнешна победа.

-Посебно драг ми е последниот натпревар во местото Клаут во близина на Венеција. . Успеав да го надминам мојот ривал кој го чуваше првото место подолго време и наместо него јас се качив на највисокиот подиум-вели Селдо.
Непознат за македонските меидуми, тој во Италија досега неколкупати се нашол на страниците во локалните весници.

Дека е вистински талент потврдува и Илариа Давере, некогашен национален шампион на Италија, а сега актуелен тренер во уметничко лизгање. „Селдин е  дете со голем интерес за овој спорт. Секојдневно вложува голем труд, а тоа го потврдуваат и неговите добри резултати. Се надевам дека ќе продолжи со овој ритам, упорност и посветеност со цел да влезе во националната екипа на Италија и да се напреварува на највисоки нивоа во целиот свет“, со гордост ни вели шампионката.


Со поените кои ги постигнал сезонава се квалификува за Купот на Италија, закажан за крајот на март годинава, а каде се натпреваруваат оние со најдобри резултати. И додека другите му предвидуваат светла иднина Селдин секојдневно докажува дека е вистински шампион на мразот и дека лизгалиштето е негов втор дом. Со неговите лизгалки тој на мразот веќе ги исцртува своите соништа.

http://balkon3.com/?p=5589

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #246 on: March 16, 2013, 20:29 »
Од главата си патиме

Од главата си патиме или турска клетва.
Само така може да се опише агонијата на ова мало парче земја во срцето на Балканот. Мала земја со големо име Македонија. Земја во која живееле големи народи (Пелазги, Траки, Илири, Македонци, Славјани и др.).
Земја која во минатото дала големи и звучни имиња ( Александар, Самоил, Крали Марко, Иса и Исхаг Бег, Хусреф Бег, Мехмед Алија, Кемал Мустафа-Ататурк и др.), а сега со неа, или со она што останало од неа, управуваат ситни и фрустрирани лидерчиња, со мегаломанска фантазија, порастени со умот, но со скромни интелектуални и државнички способности, лишени од свеста дека седат на ’буре барут’ и си играат со оган.
Среќа е што живееме во 21 век и под засилена ’меѓународна контрола’ а не во 19 век. Ако беше спротивно овие самонаречени државници, султани, команданти, капидани, визионери и лидери, сердари и војводи одамна ќе не имаа пеплосано во огнот што тие самите го потпалуваат а сите ние гориме во него.
На работ на таквиот пожар не доведоа во 2001 г. Нели?
Дефинитивно Македонија не ја бива,  не само како демократска држава ами, меѓу нас речено, не ја бива за ништо. Дури и самиот опстанок се повеќе и повеќе се доведува во прашање. Симболично, но по 100 год. од Букурешкиот договор, оваа 2013 год. по се изгледа ќе биде тешка за Македонија. Дај Боже да се лажам. Дали од главата си патиме или е турска клетва, како што често говореше мојата рахметли нена алудирајќи на клетвата на Султанот заради учеството на “рисјаните“ и арнаутите во антитурските побуни или е нешто друго во прашање?
Како и да е не ни чини алот и на лошо дереџе сме. Ако се има на ум како не третираат соседите, како не третира “меѓународната заедница“,  и ако на тоа се додаде какви лидери не водат, тогаш на иднината на ова мало парче земја не и цватаат розите. Проблемите не се нови и не се од вчера. Нив ги има константно и перманентно од осамостојувањето, но во последно време ескалираат и пукаат по сите шавови.
Демократијата во Македонија е мислена именка, Уставот со “фабричка грешка“, Рамковниот договор неприфатлив речиси за никого, Преамбулата на Уставот наместо да обезбеди интеграција, таа се претвори во јаболко на раздорот не само за оние заедници кои не се дел од неа ами и за другите.
Перманентни меѓуетнички (читај македонско-албански) конфликти, непремостлива поделба на патриоти и предавници и кај Македонците и кај Албанците, минатата година по вевчанските настани на врата ни затропа и меѓурелигискиот конфликт, на крајот од истата гледавме хорор слики на насилно бркање на новинари и пратеници од Собранието и тн и тн.                                                                                                                   
Во такви ненормални услови се распишаа и локалните избори во кои опозицијата најавуваше и бојкот и отпор а, Бога ми, и нереди а позицијата експресно си носеше или менуваше закони без око да им трепне за некакви процедури по системот “селото гори бабата се чешла“. И на крај дојде “големиот брат“ за да не тргне за уши и да ни удри по некоја чврга за сите да легнат на брашното, кобајаги сенајде компромис. И волкот сит и овците на број. Но да бидам искрен не мислам дека сето тоа е така како што изгледа. А и оваа народна мудрост, ама ич не ме бендисува. Зашто ако малку подразмислиме ќе видиме дека не е можно и волкот да е сит и овците да се на број.
За да биде така треба овчарот да биде изеден! А во тој случај стадото ќе остане без овчар или некоја овца ќе треба да го земе крљуќот (скиптарот) и да го замени овчарот. Но тешко на стадо без овчар, уште потешко ако овчарот е овца! И оваа мудрост кажува какви сме.
Од главата си патиме. Во таква атмосфера започна и кампањата за локалните избори која по се изгледа ќе биде најперверзната што сме ја виделе до сега. ВМРО својот митинг го започна во Охрид  додека нивниот главен опонент СДСМ во Струмица. Она што е загрижувачко е фактот што и двајцата лидери не само што не се на лидерско ниво, едниот поранешен премиер и претседател, другиот актуелен премиер, ами се однесуваат како две лоши селски баби кои преку две селски чешми си дофрлуваат навреди. Едниот му се обраќа на “Гркот“ Бранко другиот на“диктаторот“ Никола со невиден говор на омраза, ниски удари и дегутантни навреди и така си го забавуваат насобраниот народ  носен со автобуски карвани и нахранет со евтини сендвичи.
Сето тоа платено со народни пари. А народецот пак од друга страна френетично аплаудира на таквите глупости. Евидентно добра духовна храна!
Слично нешто се случува и во албанскиот табор. Бог да чува! Локални избори а ништо од локален карактер.
Само “висока идеологија“! Барем да е висока! Да беше така требаше да има два табора, Опозицискиот  СДСМ, здружената опозиција(Сојуз за иднината) и ДПА од една и ВМРО-ДПМНЕ, Коалицијата за подобра Македонија и ДУИ од друга страна како што беше и најавувано и очекувано. Но на маката се познава јунакот.
Или  на мегдан.                                                                       
Тука прв на мегданот падна СДСМ кога се најави законот за бранителите кој не ги третираше еднакво и борците на УЧК-ОНА, та владеачката ДИУ со ’милион’ амандмани и со молчењето на Талат го опструираше, а тие го подржаа. Треба ли да се потсетат оние со пократко помнење дека тие исти бранители, лично од Бранко Црвенковки на времето беа наречени “животинско царство“? Тогаш  пукна тиквата и со Тачи и неговата ДПА, пропадна можноста за заеднички настап на опозицијата на локалните избори. Кога во Собранието беа тепани пратениците од опозицијата, ДУИ пак не го покажа демократскиот капацитет и солидарноста кон колегите од опозицијата.
Мирно си го наблудуваше насилството, а Тачи и неговата ДПА како за инат, или можеби заради додворување кон Груевски, одлучи да му даде опозиционен декор на испразнетото Собрание. Значи никаква идеологија, никави принципи, само гола желба за власт обландирана во пелеменски сојузи.Таквата гола желба се покажа и кај “угледните“ СДСМ-овци, Бузлески од Ресен(човекот кој кога беше вицепремиер во Владата на Бранко се “прослави“ со мудрата мисла: “Големиот грчки филозоф Панта Реи рекол ’се тече се се менува’“!!!), Панчо Минов од Кавадарци, Стевчо Јакимовски и др. Кај нив отпорот пукна како меур од сапуница. Секоја чест на Дамјановски од Куманово, Петрески од Охрид и особено на непобедливиот(со рејтинг од над 70%) Заев од Струмица кој одолеа на предизвикот и во интерес на отпорот се откажа од сигурна победа. Таквите се реткост и заслужуваат почит. Пред странските дипломати да го рушат отпорот, него го избушија и одбетонираа Србите на Милетиќ и Торбешите на Цаноски, односно спомнатите  лидери.  По нив избушениот брод наречен “отпор“ како глувци го напуштија Либералната партија, партијата на Ромите и др.,за на крајот и главниот столб (СДСМ) и кормиларот, капетанот Црвенковски, да го напушти така избушен на сред море. Таквиот брод наречен ’отпор’ оставен на морската шир, се поизвесно е дека ќе ја доживее судбината на неговиот славен “брат“ од пред еден век Титаник и ќе заврши во сините бездни на океанот наречен Македонија. Ајде што СДСМ и Бранко задоцнето и неподготвено, прифати избори, можеби мораше да попушти пред странскиот фактор. Но катастрофалната грешка е што влегува во една опасна игра коалицирање со “смртниот непријател“ ВМРО во Струга, Кичево, Брвеница и Долнени, подржувајќи ги нивните кандидати (Македонци- православни!!!) и буквално молејќи го Груевски за заедничка листа во тие општини! Со тоа, сакаале да признаат или не, делегитимиран е и отпорот и социјал-демократијата и демократијата и граѓанскиот карактер и сите политички, идеолошки и морални норми.
Единствена идеологија тука е национализмот и верскиот-православен фундаментализам! Збогум и Аллахиманет на мултикултурализмот и мултиконфесионализмот во Македонија и тоа од страна на “државотворната“ и “најграѓанската“ партија која во своите редови има(ше) членови од сите етнички и конфесионални заедници.
Сето тоа скапо ќе ја чини државата. Не знам колку за тоа се свесни и во едниот и во другиот табор но последиците од тоа кога – тогаш ќе тропнат на врата!
Тогаш почесто ќе го слушаме она “од главата си патиме“!
Да се разбереме, приказните за “еден глас повеќе“, како предуслов за евентуални предвремени избори и како индекс кој ќе биде победник на овие избори се приказни за наивни луѓе! Како ќе ги броиме кој се опозициони а кој позициони заедничките гласови на СДСМ и ВМРО таму каде се здружиле, или тие во Струга на ДУИ и ПЕИ или трети на трето место и тн.? Никако! И второ, та имало та немало предвремени парламентарни избори, та биле тие со Бранко или без Бранко, ваква опозиција со вакви лидери не ја бива и тешко Бога ми да дојде на власт и да промени нешто. Ќе мора да има промени ама во самата опозиција предводена од СДСМ.
Дотогаш ќе гледаме циркус и ќе тонеме во бездната, навредувајќи се едни со други, те “гркот“ те “фашистот“ те “сестра Стефка“ те “четникот“ Милетиќ те “перверзниот“ “Тројански коњ“, Цаноски те не знам уште какви не дегутантни квалификации кои, како на многу други, и мене како на граѓанин на Р. Македонија многу ми пречат, а Бога ми и иритираат. А како на Торбеш и претседател на Торбешкиот културно-научен центар Румелија најтешко ми паѓаат навредите кон Торбешите за наводно предавство, термин кој како да е резервиран за нас Торбешите, иако никого нокогаш не сме предале туку најчесто Торбешите биваат предадени и речиси секогаш го извлекуваат подебелиот крај. Од главата си патиме или и ние Торбешите како Аранаутите и рисјаните имаме некаква турска клетва? Можеби и двете заедно? Како и да е невкусни се коментарите по Ф.Б. и другите социјални мрежи упатени на адресаа на Торбешите, а кулминација на тие навреди беше кога Партијата за европска иднина (Торбешка партија која медиумите ја наракуваат Партијата на Фијат Цаноски) беше оквалификувана како “Тројански коњ“ и партија која “направи политичка перверзија“.
За волја на виситната има тука малку флерт на Пеи кон ДУИ, има и малку “прељуба“ и “неверство“ кон опозицијата. Но ако станува збор за некакво неверство,  од сето тоа најмногу се изневерени Торбешите.
За тоа ако е к’смет и ако сме здрави и живи ќе го кажам своето мислење и својот став во некоја наредната колумна, а како симатизер на Партијата за европска иднина и близок пријател и соработник со челните луѓе, ќе можам да го кажам тоа и во друга прилика. Сега само ќе спомнам дека Пеи пропушти голема шанса да биде еден од клучните политички фактори во Македонија и клучен и одлучувачки фактор во Струга.
Бидејќи во Струга одлучувачки и пресудни се гласовите на Торбешите. ПЕИ, според мое лично мислење, не го изменаџира добро сето тоа, барем не како што тоа го направи на последните парламентарни избори кога го достигна и најголемиот изборен успех-тројца пратеници Торбеши и пратеничка група од пет члена.
Овие локални избори Пеи, што заради објективни што заради субјективни причини, е надвор од колосекот.
И де факто и де јуре е надвор од изборниот процес, без сопствено учество и со подметнати (како кукавичко јајце) или еуфемично кажано со “омажени“ кандидати на туѓи листи.  По се изгледа ова ќе биде пресвртница во самата партија и тоа во надолна линија по големиот успех на минатите парламентарни  избори.
Дај Боже и тука да се лажам! Но така изгледа според  разочараноста и “клетвите“ на огромен број Торбеши.
Не знам дали сето тоа е така заради некаква клетва или заради нечии (не)исправни есапи и калкулации без крчмар (во случајов Торбешите). Времето ќе покаже дали ќе говориме за клетви, турски или торбешки, или ќе констатираме дека сепак од главата си патиме.

Шериф Ајрадиноски                                                        
Претседател на Румелија                                      
Торбешки културно-научен центар

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #247 on: May 25, 2013, 10:35 »
MACEDONIA - Viviana Premazzi
Marzo - 2013   
Nel 1991 la Macedonia si staccò pacificamente dalla Jugoslavia. A oltre 20 anni dall’indipendenza il suo nome è ancora incerto, perché la confinante Grecia lo rivendica. Dalle regioni macedoni sono emigrati in moltissimi: 700 mila su una popolazione di poco superiore ai 2 milioni. In Italia ne sono arrivati - legalmente o illegalmente - un numero importante: ventimila nel solo Veneto. Il matrimonio di Azra ed Enis, due giovani emigrati macedoni, è l’occasione per conoscere un paese tanto vicino quanto sconosciuto.


Scene da un matrimonio
Dalla Macedonia, un paese quasi sconosciuto




La Macedonia è uno di quei «nuovi» stati che difficilmente la gente sa collocare su una cartina geografica e di cui, ancor meno, sa descrivere la storia. Questo potrebbe essere dovuto al fatto che è una ex repubblica jugoslava arrivata all'indipendenza - era l’8 settembre del 1991 - senza passare per una guerra, o i cui scontri etnici interni tra albanesi e macedoni, nei primi anni 2000, non sono stati considerati degni dell'attenzione della stampa occidentale.

L’EMIGRAZIONE HA SVUOTATO I VILLAGGI

Secondo Risto Karajkov, collaboratore di Osservatorio Balcani e Caucaso, uno dei siti più autorevoli nel panorama dell'informazione sui Balcani in Italia: «Si stima che la diaspora macedone all'estero sia attorno alle 700.000 persone (su 2,1 milioni di cittadini), anche se non vi è alcuna istituzione in Macedonia in grado di fornire statistiche attendibili sul livello di emigrazione dal paese. L'unica conclusione, riportata ripetutamente dai media, è che è massiccia». Nell'articolo pubblicato sul sito spiega come tradizionalmente fossero «le regioni più povere e con scarse condizioni per sviluppare l'agricoltura ad alimentare i flussi migratori, mentre negli ultimi anni sono anche le regioni più ricche a perdere manodopera contribuendo a creare il mito di pecalba (la migrazione economica), la nostalgia per la madrepatria, le vite consumate lontano dalla propria famiglia e dai propri cari». Lo scenario che si presenta a chi arriva nei villaggi della campagna macedone - tranne nel mese di agosto - è di abbandono e desolazione: a causa dell'emigrazione. Nei villaggi sono rimasti solo gli anziani e chi riesce ancora a portare avanti il lavoro nei campi, e con esso a mantenersi. I giovani che non riescono o hanno scelto di non emigrare abbandonano comunque i villaggi per andare a cercare fortuna in città, soprattutto a Skopje, la capitale. Karajkov mette comunque in luce che «non si tratta di un processo nuovo: è iniziato più di cinquant'anni fa anche se, col passare del tempo, le sue conseguenze sono sempre più visibili. Oggi in Macedonia ci sono 458 villaggi che hanno meno di 50 abitanti, tra questi oltre 100 che hanno meno di 10 abitanti. L'Ufficio statale per le statistiche riporta, infatti, un totale di 147 villaggi che attualmente sono completamente vuoti».


LE STRADE PER L’ITALIA

I Macedoni che emigrano in Italia scelgono prevalentemente le regioni del Nord e, tra le città, Treviso e Piacenza, quest’ultima addirittura ribattezzata Strumicenza per l’alto numero di persone emigrate dalla regione macedone che porta il nome di Strumica.

Secondo Osservatorio Balcani «circa 5.000 cittadini macedoni migrano ogni anno verso il nostro paese». Si può arrivare in Italia legalmente, ottenendo un passaporto bulgaro (in quanto appartenenti alla minoranza macedone in Bulgaria) o grazie a parenti o amici già residenti in Italia che facciano da datori di lavoro. O in maniera irregolare - come è il caso di molti migranti, non solo macedoni -, spesso diventando vittime di ricatti ed estorsioni per viaggi della speranza in condizioni estreme e false promesse di lavoro.

Nell'inchiesta sulle comunità balcaniche a Piacenza, realizzata per «Piacenza Sera» dal giornalista freelance Gaetano Gasparini, viene sottolineato il peso della diaspora macedone in questa città: sono ben 1939, il che ne fa il secondo gruppo etnico della città. I macedoni, si legge nell'inchiesta, sono «lavoratori con nuclei famigliari stabili e una seconda generazione già avviata». In Italia le prime generazioni macedoni lavorano principalmente (per lo meno all'inizio delle loro carriere lavorative) nel settore dell'edilizia, anche se non sono rari i casi di avviamento di attività imprenditoriali autonome dopo alcuni anni di lavoro dipendente, non per forza nello stesso settore, come testimonia un immigrato di origini macedoni intervistato nel corso dell'inchiesta. «Sono arrivato a Piacenza nel 1999, anch'io sono stato clandestino per un paio d'anni. Ho lavorato duro come manovale e poi come camionista, alla fine sono riuscito a realizzare il mio sogno ovvero aprire un salone di parrucchiere». Le seconde generazioni spesso seguono i percorsi professionali già avviati dai genitori nonostante comincino a emergere scelte diverse e più autonome, come l’avvio di attività transnazionali tra l'Italia e la Macedonia.


IL MATRIMONIO DI AZRA ED ENIS 

Dall'aeroporto di Treviso partono voli diretti per Skopje due volte alla settimana. La maggior parte dei Macedoni residenti in Italia vive infatti in Veneto (19.870 persone alla fine del 2010, 7.686 solo nella provincia di Treviso). In alcune regioni della Macedonia, soprattutto nella parte occidentale, la lingua italiana, così come il dialetto veneto, sono estremamente diffusi per l'altissimo numero di immigrati macedoni in questa regione dovuto alle catene migratorie (parenti e amici) che dagli anni '90 hanno cominciato a legare alcuni villaggi macedoni alle città del Veneto. Durante l'estate i villaggi, quasi completamente disabitati nei mesi invernali, sembrano tornare a vivere. Per le vacanze infatti la diaspora macedone torna, rigorosamente su macchine con targa italiana, dall'Italia alla Macedonia, per trascorrere le vacanze nel proprio paese di origine, visitare i parenti rimasti lì o rientrati anch'essi per le vacanze, sistemare alcuni affari e celebrare feste e momenti importanti, come i matrimoni. Il mese di agosto sembra infatti essersi ormai trasformato nel mese dei matrimoni. Il matrimonio cui abbiamo avuto il privilegio di partecipare è stato celebrato nel villaggio di Borovec, nella provincia di Struga, nella parte occidentale della Repubblica di Macedonia. Gli sposi erano Azra ed Enis, due giovanissimi macedoni, residenti in Italia (anzi, per essere precisi, figli di immigrati macedoni in Italia, quelli che vengono chiamati «seconda generazione»). In queste zone vivono i Torbeshi, una comunità  che hanno affinità sia con i Pomacchi dei Monti Rodopi sia con i Gorani di Albania e Kosovo. Anche tra i Torbeshi ci sono moltissimi immigrati in Italia detti pechalbari (emigranti, appunto). I matrimoni tra i Torbeshi si festeggiano secondo l'antica tradizione e durano per tre giorni. Flauti e tamburi, sax e fisarmoniche accompagnano le danze che si ripetono senza sosta giorno e notte, perché nei matrimoni macedoni ballare è molto più importante che mangiare.

Anche il matrimonio di Borovec è stato celebrato nel rispetto di tutte le tradizioni dei Torbeshi, custodite dagli anziani della comunità: mentre i festeggiamenti, canti e balli, erano in corso a casa dello sposo, un gruppo di uomini, parenti dello sposo, è partito per incontrare gli uomini della famiglia della sposa e «sigillare con loro l'affare del matrimonio». Poi la sposa è stata coperta con un broccato, «rapita» e portata a casa dello sposo.
Nelle comunità musulmane macedoni, lo sposo e sua madre non prendono parte al corteo nuziale che conduce la sposa dalla sua casa natale a quella dello sposo, ma la attendono insieme alle donne della famiglia. Queste accolgono la futura sposa all'entrata del paese, mostrando in questo modo la propria approvazione, poiché, attraverso il matrimonio, una nuova donna entrerà a far parte della famiglia. La sposa viene accolta con canti e danze e accompagnata così fino a casa dello sposo. Lo sposo dalla propria casa cerca di vedere «di nascosto» la sposa attraverso un anello, pronunciando una formula rituale di buon auspicio. A quel punto la sposa entra nella casa dello sposo e riceve offerte dai testimoni dello sposo che «riempiono» di soldi le sue scarpe fino a quando «potrà calzarle». La sposa per la maggior parte del tempo tiene gli occhi bassi e non sorride, mostrando così la tristezza per aver abbandonato la propria famiglia e la propria madre, mentre la suocera celebra la sua gioia nell'aver acquisito una nuora. I festeggiamenti durano per tre giorni, le donne indossano vestiti tradizionali ricamati a mano e tutta la comunità si riunisce attorno agli sposi riconoscendo e benedicendo la loro unione. Quelli che si svolgono d'estate in Macedonia sono matrimoni tradizionali, ma che non hanno alcun valore legale o religioso. La benedizione dell'Imam, infatti, i futuri sposi l'hanno ricevuta un anno prima, in occasione del fidanzamento ufficiale e il matrimonio civile viene contratto in comune nei giorni successivi, ma come mera formalità. Questo dimostra l'importanza della tradizione comunitaria che sacralizza i legami tra i suoi membri e la loro appartenenza a essa.


EMIGRAZIONE DI PERSONE…

A un'analisi più approfondita ci si rende conto che i matrimoni (così come altre celebrazioni importanti) che gli emigrati continuano a celebrare nel paese di origine, servono, soprattutto alle prime generazioni, per espiare una «colpa» (quella di aver lasciato il paese) e controbilanciare l'effetto perturbatore suscitato dall'emigrazione. La naturalizzazione degli immigrati e, in maniera ancora maggiore, l'ottenimento della cittadinanza italiana per i loro figli, infatti, rendono retrospettivamente più chiara la funzione disgregante che l'emigrazione ha per le comunità di origine quando essa è protratta nel tempo, quando si ripete per un grande numero di individui, uomini e donne, e di famiglie. Come dice il sociologo Sayad nel libro La doppia assenza, infatti: «Emigrare significa “disertare”, “tradire”. In un certo modo significa indebolire la comunità da cui ci si separa, anche quando lo si fa, appunto, per rinforzarla, per favorire la sua prosperità. Ogni partenza e ogni emigrato rappresentano altrettante mutilazioni. Così, a partire dalla stessa origine dell'emigrazione, si comprende come essa contenga i rischi di una rottura con lo spirito e non soltanto con il corpo. Si capisce, così, che per far in modo che il tabù della naturalizzazione funzioni, non è sufficiente biasimarla e biasimare il naturalizzato, ma bisogna sacralizzare (nel senso forte del termine) la comunità e l'appartenenza indefettibile (un tipo di fedeltà assoluta) alla comunità in quanto gruppo sociale, e sacralizzare a sua volta il gruppo in quanto struttura o insieme di strutture comunitarie - che è ciò che succede, ad esempio, coi matrimoni. Bisogna sacralizzare i legami che uniscono tra loro i vari membri della comunità, soprattutto quando sono dispersi, e i legami che li uniscono alla comunità, soprattutto quando ne sono separati, per poter esorcizzare il demone della contaminazione sovversiva a cui l'emigrazione espone e che la naturalizzazione consacra».

La vera prova dell'integrazione o del mantenimento dei legami con la terra di origine sarà la seconda, e soprattutto la terza generazione. Rimane da vedere se prevarrà la «volontà» di sentirsi italiani al 100% o se la crisi o i casi di discriminazione subita porteranno a un ripiegamento sulle proprie origini e a ipotesi di ritorno. Questa sarà la sfida che spetterà ai figli dei primi migranti che saranno magari in grado di esplorare e appropriarsi di una terza via, un nuovo modo di essere italiani-macedoni, in Italia, in Macedonia o altrove.


IMMIGRAZIONE DI CAPITALI

Da sempre le migrazioni presentano anche aspetti positivi per i paesi nativi dei migranti. Le rimesse, infatti, aiutano la crescita del Pil nazionale. La Macedonia, così come altri paesi di emigrazione, si è resa conto dell'immenso potenziale delle rimesse e degli investimenti esteri, e ha dato vita a un processo per favorire gli investimenti in Macedonia. Il governo macedone, appoggiandosi a un'incisiva campagna mediatica, ha intrapreso riforme radicali per attirare e orientare gli investimenti da parte degli emigranti, portando la Macedonia a essere uno dei paesi con le tasse più basse in Europa. Ha offerto massicci incentivi agli investitori stranieri, promosso aree economiche libere e si è impegnato in una intensiva comunicazione con i singoli investitori. Due giovani macedoni incontrati al matrimonio, ad esempio, residenti in Italia dalla fine degli anni '90, ormai perfettamente bilingui e con una conoscenza profonda dei contesti italiano e macedone, stavano, proprio nel corso dell'estate, concludendo tutte le pratiche per dare vita ad un'attività di business transnazionale tra l'Italia e la Macedonia, con installazione di fabbriche e laboratori in Macedonia per la produzione di manufatti da vendere poi sul mercato italiano ed europeo.

Il futuro della Macedonia e della sue genti è ancora tutto da costruire, in patria e fuori.
Viviana Premazzi
http://www.rivistamissioniconsolata.it/cerca.php?azione=det&id=3164

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #248 on: July 16, 2013, 23:05 »
Podgorcani go izbrkaa nezakonski postaveniot direktor na ucilishteto Branko Plushkovski i go vratija legalniot direktor na ucilishteto Fadil Islamoski.

http://youtu.be/_eeHyOeZdck

Offline Адель

  • Member
  • **
  • Posts: 49
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #249 on: July 18, 2013, 20:25 »
Хубав пример ни даваш Nedim_Labunista затова че народът трябва да решава. Научиха ни, че някой друг вместо нас трябва да взима Решенията и сега ни е трудно да правим такива крачки.

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh

Offline Subeyi Kurt

  • Forum fan
  • *****
  • Posts: 3439
  • Gender: Male
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #251 on: July 31, 2013, 02:39 »
Ифтар во Подгорци.

Maşallah. Allah kabul etsin!!!

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh
Re: TRADICII,OBICAI KAJ TORBESITE VO LABUNISTA I STRUSKI DRIMKOL
« Reply #252 on: August 25, 2013, 09:59 »
Во Струшко Лабуништа за 12 дена се одржале 52 свадби



Жителите на струшкото село Лабуништа постигнаа своевиден рекорд. Во период од само 12 дена по завршување на празникот Бајрам, се одржале 52 свадби, но и други семејни веселби како сунети и веридби.

Жителите водат точна бројка секое лето за одржаните семејни веселби, но како што велат ова лето било едно од највеселите.

Во текот на летниот период во Лабуништа доаѓаат речиси сите иселеници кои живеат во Италија, Швајцарија и другите Западно Европски држави, а кои со години работатат таму и финансиски им помгаат насвоите роднини во Македонија.

Ова лето во Лабуништа престојувале околу 8000 иселеници во странство, податок кој го прави ова село во околината на Струга едно од најголемите во земјата но и најраздвижено во текот на летото.

Во Лабуништа во овој период од годината развдиженоста е 24 часа, но иако селото има проблеми со инфраструктурата и тесните улички,сите веселби поминале без проблеми и во најдобар ред.

Мики Трајковски
http://a1on.mk/wordpress/archives/195897

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh

Offline Nedim Mehmedoski

  • Moderator
  • *****
  • Posts: 543
  • Gender: Male
  • Torbesh