merhaba arkadaşlar.. bilgisayar kullanmasını yeni öğreniyorum. biraz geç kaldım tıpkı kültürümü öğrenmekte geç kaldığım gibi. öncelikle bu siteyi oluşturan arkadaşları kutlarım. büyük bir boşluğu dolduruyor. çok faydalandım. hoşuma gitti, üye oldum. hayatımda ilk kez tanımadığım, kültürüm hakkında bu kadar kapsamlı bilgi sahibi oldum. özellikle yemek tariflerini okuduğumda çok şaşırdım. bir çoğunu babannem yapıyordu. unuttuğum o lezetleri o tatları hatırladım. hala benim evimin mutfağını oluşturan yemeklerin bazılarının, biraz değişsede bu kültürden aktarıldığını gördüm ve etkilendim.
ben izmir aliağa da yaşıyorum. atalarım 1877 1878 osmanlı rus savaşında (kara bozgun derlermiş) filibe den aliağa nın güzelhisar köyüne göç eymişler. yaklaşık 250 kişilik bir grup pomak buraya yerleşmiş. pomakların buraya yerleşmesinde ilginç olaylar yaşanmış. her yerde olduğu gibi yine pomaklara özgü yaşanmış hayat öyküleri var. buraya yerleştikten sonra bu bölgede bir değişim yaratmışlar.örneğin pomklar gelinceye kadar kireç ve badana burada bilinmiyormuş. daha sonra fırsat buldukça bunları aktarabilirim.
güzelhisar karma bir köy. bizimkiler buraya geleli 140 yıl olmuş. iki kütür iç içe geçmiş zamanla kız alıp vermeler başlamış. akrabalik bağları oluşmuş örneğin benim annem buranın yerli halkından. biz sadece baba tarafımızın pomak olduğunu bilirdik. pomak çocuklarının ekseriyeti benim gibi sarışın ve mavi gözlü. bu bölgede bir yere gittiğimde sen pomakmısın diye sormuşlardır. ben de bunu bildiğimden bana sorulmadn önce bunu hissettiğimde ben pomakım derdim. neden bilmiyorum ama, bu hoşumada gidrdi. fakat sadece bu kadarını bilirdik. belkide yaşadığımız yerde akrabağlık bağları oluştuğu için, her hangi bir sıkıntı veya ayrım yaşamadığımızdan, kendi kültürümüzü araştırma ihtiyacı hissetmedik. büyüklerimizden bir şeyler duyardık ama belkide yaşımız gereği çok önemsemezdik.
çocoğum doğduğunda adını koymak için nüfüs idaresine gittiğimde büyük dedemin, doğum yerlerinin filibe olduğunu, doğum tarihi bölümünün yazılmamış boş bırakılmış olduğunu gördüm. bu insanları çok merak ettim bunlar kimdi neden filibeden buraya göç etmişlerdi. araştırmaya başladığımda geç kalmıştım.sağlıklı bilgi alabileceğim insanlar artık yaşamıyordu. (şu anda bu köyde pomakça konuşan bir tek kişi kalmadı) buna rağmen ait olduğum kültürümle tanıştım. bu insanları tanıdıkça, çektikleri acıları, yaşadıkları yoksullukları ve her şeye rağmen bir çok şeyi yinede başardıklarını görünce, yaşamımızda bazı şeylerden şikayet etme hakkımızın olmadığını anladım. ve daha çok sevdim, korkunç bir saygı duydum. bu insanlara bizlerin borcu olmalıydı. bu kültür ve bu insanlar benim geçmişim. geçmişini ve kültürünü bilmeyen insanların geleceğini sağlam oluşturamayacağı düşüncesindeyim. bu yüzden pomakların kültürünü, tarihini araştırmak ve öğrenmek benim özel ilgi alanım oldu. bunu bir ırkçılık veya etnik milliyetçilik olarak görmüyorum. tam tersine bu düşünceye karşıyım.. sevgili dostlar biraz uzun bir tanışma yazısı oldu bu benim içn bir ilk heyacanımı anlamanızı umarım. son olarak bir anımı paylaşarak yazımı bitirmek istiyorum.. geçtiğimiz yıllarda dedelerimin mezarlarını ziyarete gitmiştik mezarları çocuklarımla birlikte temizledikten sonra biraz yorulmuştum, belkide onlara duyduğum sevgiden, hasretten olsa gerek, dedemin mezarının üzerine oturdum. üstüm başım toz toprak olmuştu. eşim tepki gösterdi çok günah mezarın üzerine oturulmaz kalk ordan dedi. dedem bana kızmaz dedim.eşim espiri ile karışık (eşim bu bölgenin yerlilerinden pomak değil) "ne olacak pis pomak işte" dedi. ben daha cevap vermeden, çocuklarımın ikisi birden tepki gösterdi "biz pis değiliz" eşim kırdığı potun farkına vararak, durumu kurtarmak için siz pomak değilsiniz dedi. çocukların ikisi birden geldi yanıma otordu "biz pomakız" .. yorgunluğum geçmişti. bu güzel diyolog için karıma teşekkür ettim. bazen çözmek istediğiniz sorunlar bir kelime ile çözülüveriyor. sağlıcakla kalın
