Topic: Sevdiğimiz sözler, yazilar...

[daylek]

bir hafta önce sazlımalkoçtaydım (bir pomak köyü). leylekleri gördüm yine tam mevsimiydi. sazlımalkoçun vazgeçilmezleridir onlar. bir kuştur ama görüntüsü de sesi de diğer kuşlardan farklıdır. göç ederler yer yurt bilmezler. yüzleri hüzünlüdür. gelirler ve giderler. gelişleri fark edilir ama gidişleri fark edilmez. yaşamak ve yaşamamak arasındadırlar. her defasında yeni yerlerine uyum sağlarlar. onları kendileri gibi ses çıkaranlardan başkaları anlamaz ne yazıkki tıpkı pomaklar gibi...         

[daylek]

Kaybolmuşluk dert olmasın sana
Yönler yalan hep aynı yoldayız
Can bir nefes yük olmasın sana
Kesme sakın hep aynı daldayız
Uyan aç gözlerini, ömür biter yol kalır
Uyan aç artık kalbini, akıl biter sır kalır
Yalnızlığın dert olmasın sana
Bağlanmışız derinden biz bize
Dört bir yanın karanlık olsada
Bu yalnızlık bölünmüş herkese
Uyan aç gözlerini, ömür biter yol kalır
Uyan aç artık kalbini, akıl biter sır kalır

(Pentagram )

[daylek]

Dünkü aklın bu gün yetmez, yarın bambaşka bir dünya
Bir sen var o hiç değişmez, gerçeklerin hep farkında
Yol yakınken düşün biraz, bir nesildik beraberce
Bir adım git bir adım gel, kaç yıl kaldı önümüzde
Gör artık gör artık, anla ölümlü bu dünya
Düşman olmak mertlik değil, korkaklığın iradesi
Kurnazlık maarifet değil, aptalların tesellisi
Pişmanlığa tercih etme geçmişteki hataları
Yalnız göz yaşların yıkar ruhundaki günahları
Gör artık gör artık, anla savaşma artık hayatla
Çok yoruldun dinlen biraz , misafirsin bu alemde
Etrafını seyret biraz, fazla kalmazsın belkide
Doğru yanlış, gerçek yalan fark etmiyor aslında
Dünya döner geçer zaman hiç birşey kalmaz aklında.


(Pentagram) Sizi dostlarımla tanıştırmak istedim sadece      

[daylek]

önümde ağır bir kapı ardımda okyanus var ben zaten suda doğmuşum.
kapıyı açmam gerek işte o an biri geliyor tutuyor kulağımdan; gözü anahtar deliğinde "bak" diyor sadece burdan.
"bırak" diyorum, o küçük resmi yetmez bize. Bu küçük esinti nerde törpülendi böyle "olmaz" diyor tutup ayak bileğimi.
Şimdi önümde ağır bir kapı ardında okyanus var, birde bileğimden biri çekiyor, benimse kapıyı açmam gerek. 
"bak" diyorum koca dünyaya, burdan derhal çıkmam gerek, bari çekme bileğimden benim herşeyi görüp öğrenmem gerek, bir ileri bir geri her adım bu kapının ardı demek, sonunda boğulmak olsada benim o sularda yüzmem gerek.
Anahtar deliğinden görünen o küçücük manzara sana yetiyorsa yetsin benim o sularda yüzmem gerek.

(Şebnem Ferah) Öğrenmek isteyen herkes umarım okyanusa ulaşabilir.

[gazi]

  Ben diyorum ki bu köşe yüreğinizin köşesi olsun alıntı köşesi değil..Bu köşeye aktarılan sözler çok güzel ona şüphe yok..Ama içinizden gelenler olsa daha hoş olur..Yüreğinizin sesini siz ifade edin ..sizin sözleriniz ile  ...bunlar daha değerli bence ; sizin yerinize başkalarının ifade  etmesinden...!! 

          Saygılar..
  Gazi

[daylek]

haklısın arkadaşım ve bu konuda beni affetmeni ve mazur görmeni istiyorum ve bunun için tekrar affınıza sığınarak içimden geçenleri kendi kelimelerimle aktarmak istiyorum.

Siyah, simsiyah bir gecede bir ses "hadi! kalk kalk ve bul kendini. yapbozun parçlarını birleştir tek tek" diyor.
İçimde çocukça bir sevinç, kalbimde deli gibi çarpan bir heyecenla oturuyorum yapbozun başına.
Bir ara kafamı kaldırıyorum, aynada bir yüz alı al moru mor bana bakıyor.
"Ne yaptın sen! " diyorum aynada bakan yüze. "Bumuydu senin aradığın tarihin kayıp sayfalarında. Bumuydu insanlık dediğin ? " diyerek çıkışıyorum aynada bakan yüze.
Birden cevap geldiğini duyuyorum "hayır! kesinlikle hayır!" .
Aynadaki yüz ağlıyordu. bi anda yapbozun üzeri göz yaşlarıyla doldu, ağlıyordum bende ağlıyordum. 
Çünkü benim aradığım eksik parçalarda bunlar değildi.
Göz yaşlarım canımı yakıyordu dostlar, çünkü onlar çok derinlerden geliyordu, çok derinden taa yüreğimin köşesinden gelip gazinin sayfasına kondu gözyaşlarım... üzgünüm dostlar çok üzgünüm ne ben ne de aynadaki yüz bu kadar ağlayacağını tahmin edemezdi... üzgünüm çük üzgünüm.

Saygı ve Sevgilerimle    

[daylek]

İnsanoğlu haddini bilir kem söz söylemez iken,
Elalemin namusuna yan gözle bakmaz iken,
Bir sofra kurulmuş ku Halil İbrahim adına,
Ortada bir tencere boşmu dolumu bilen yok,
Buyurun dostlar buyurun Halil İbrahim sofrasına.
Daha çatal, bıçak, kaşık icat edilmemişken,
İsmail'e inen koç kurban edilmemişken,
Bir kavga başlamış ki nasip kısmet uğruna,
Kapağı ver kulbu al kurbanı hiç soran yok.
Buyurun dostlar buyurun Halil İbrahim sofrasına.
Yıllardır sürüp giden bir pay alma çabası,
Topu topu bir dilim kuru ekmek kavgası.
Bazen durup bakarım bu ibret tablosuna,
Kimi tatlı peşinde kimininse tuzu yok.
Buyurun dostlar buyurun Halil İbrahim sofrasına.
Ağzı açık gözü toklar buyursunlar baş köşeye.
Kula kulluk edenlerse ömür boyu taş döşeye.
Nefsine hakim olursan kurulursun tahtına.
Çalakaşık saldırısan, ne çıkarsa bahtına.
Barış der her bir yanın altın, gümüş, taş olsa,
Dalkavuklar etrafında el pençe divan dursa
Sapa, kulba, kapağa itibar etme dostum.
İçi boş tencerenin bu sofrada yeri yok.
Para pula ihtişama aldanıp kanma dostum,
İçi boş insanların bu dünya da yeri yok.       

Buda bana kapak olsun arkadaşlar.

[bello]

Sevginin olduğu yerde imkansızlık yoktur..

[daylek]

Kendimi bildim bileli yollarda tükettim koskoca bir ömrü.
Bir uçtan bir uca gezdim şu fani dünyayı.
Okumuşu, cahili, yoksulu, zengini hiç farkı yok hepsi aynı.
Sonunda bende anladım hanyayı konyayı.
Sanki insanlık pazara çıkmış, ekmek albanın ağzında,
Bir sıcak çorba içermisin diyen yok.

Tek bir soru hemşerim memleket nire?
Bu dünya benim memleket
Hayır anlamadın hemşerim esas memleket nire?
Bu dünya benim memleket
tövbe, tövbe, tövbe

Kardeşlik ve eşitlik üzerine uzun uzun nutuklar çekip,
Niye senin derin benden koyu diye soran çok.
Kaşının altında gözün var diye silahlanıp ölüme koşarken
Kalan dul ve yetim ne yer ne içer diye soran yok.
Barış garibim bulamadı çözümü oturdu etti bunca sözü,
Gelin hep beraber anlaşalım diyen yok.
Zaten paramparça bölünmüş ve yaşanmaz olmuş dünyamız.
Daha fazla kesip bölmeye hiç gerek yok.

Tek bir soru hemşerim memleket nire?
Dedim ya yahu bu dünya benim memleket.
Hayır anlamadın hemşerim esas memleket nire?
Bu dünya benim memleket.
Tövbe, tövbe, tövbe.       

[daylek]

hepimiz pomak "yeşilin oğlu" hepimiz pomak
herbirimiz tek tek ayrılığın hesabını soracak ve sorgulayacak
birbirimizin sürgün yemiş ellerine dokunacağız
bizi biz dinleyeceğiz, biz anlayacağız
ve biz birbirimizi seveceğiz.
mavi gözlerimizdeki yaşam sevincini birbirimize öğreteceğiz.
geçmişi kimse vermeyecek, biz bulacağız
sürgünü biz istemedik ama kaybolmayı biz istedik,
kara kapkara sayfalardan.

Sevgilerimle.

[pomak merve]

Bu söz bir dostumla aramda adeta yemin gibidir benim için o yüzden paylaşmak istedim
Issızlığın, yalnızlığın en koyulaştığı anda, küçücük bir kağıda yazdığımız kısa ama ümitvar bir yazıyı;
yüreğe benzer bir taşa bağlayıp birbirimizin camından içeri atabilmeliyiz: 'Bunu da aşacağız'
                                                                                         İmza: Bir dost    (Can Yücel)

[daylek]

Annelerin ninnilerinden,
              Spikerin okuduğu habere kadar,

Yürekte, kitapta ve sokakta,yenebilmek yalanı,
anlamak, sevgilim,o, bir müthiş bahtiyarlık,
anlamak gideni ve gelmekte olanı.

(Nazım Hikmet Ran)

[KURTBEY]

Kader...

Her gün doğumunda Tanrı, boş bir sayfa koyar önüne insanoğlunun.
Kalem, kendini bildiğin gün verilmiştir aklına, yüreğine.
Ne yazacağına karar vermek sana kalmış.
Aldığın her nefeste bir harf düşer o boş sayfaya.
Her harfe göre sözcükler, her söze göre tümceler anlam bulur.
Kader deyip geçme.
Sonunda ortaya çıkan senin eserindir.

Kurtbey Pelinç

[Rahmie]

Bulgaristanda Pomaklar kapali bir toplumdur. Uzak ve yakin gecmiste cok sykynty ceken bir millet. Herkeze karsi guvensiz ve kuskuyla bakar. Ben bircok davranislari gecmiste yasanmisa bagliyorum.

Bugun de bircok pomak -örnegin ben-  yasayan bölgelerde bu gelenekler o kadar hakim degildir. Insanlar biraz disariya acilmaya, baskalariyla karismaya evlilikler de vardir bu gunlerde. Ribnovo gibi olan bölgeler uzakta ve balkan bölge olan yerlerdir orasi cok farkli. Kendi tanidigi köyluden yada komsu köyluden olanlarin disinda, fazla guvenmedikleri icin sanirim. Bildikleri ve tanidiklari arasinda bu yasmi devam etmek tercih ederler.

Benim memelketim Breznitsa mesela oraya gidince insan sanki gecmis bir zaman icine dönmus gibi oluyor. Modern hayat ile birlikte o gecmis zamanin buyusu hala var. Benim cok sevdigim bir karishim eski ve yeni bir arda. Yasli bayanlar ve beyler cok farkli bir kiyafetlerle gezer, gencler tam tersine modern kiyafetlerle..

Dunya farkliliklarla guzel degilmi... 

Insanlarda bu dunyanin farkli ve degisik bir cicegidir, birbirinden degisik kokulu farkli renkle, guzellikle, yasadigi buyudugu bölgenin farkli özelikklerle...

Ama sonucta hepimiz bu dunyaniun insaniyiz

Umarim biraz aciklayabildim kendi görusumu ve dusuncemi bu konuda.

Buradan tum dunyayi sevgiyle kucakliyorum.

Tum insanlara, guzel bir yaz dilegiyle... 
_________________

[bello]

rahmie çok teşekkürler fotoğraflar ve yazı için emeğine çok teşekkür.sanada güzel bir yaz dileğiyle.