arkadaşlar Türkiyede bazı kısım pomaklar kendelirini :pomakım:diyemiyor sanki ağşalıniyor Bulgaristanda da aynı şekilde pomakım diyemiyor Makedoniya da aynı .Ben bunu yaşadım gördum duydum torbeşi olan biir kardeşimiz böyle ifadediyor kendini:ben makedonum: torbeşiyım demiyor. Ben kendim için söyliyorum ben pomakım Türkiyede yaşiyorum türkçe konuşabiliyorum ama benim vatanım Bulgaristan orda doğdum büyüdum Manisaya bağlı yenimahmudiye köyu 100%100 çerkez küçük bir köy onların gelişi belkide250 sene öncesinden oranın halkı sordunda nesin sen cevap hazır: ben çerkezim :diye öyle ifade ediyorlar dini İslam dili çeçen yada çerkez nasıl deniyorsa ama dilini kuruyorlar bizim gibi pomaklar gibi değiller :babam öretmedi ,annemin zamanı yoktu, şartlar ağırdı,fakirlikti,farklı sempte büyüdum,çok zaman önce geldik falan da filan da .bunlar hepsi maziret.Tabiki hal böyle olunca da ister istemez diyer konularda da zayıf bir milletiz mesela karaağaçlıda eski gelen bir pomak yeni gelen pomağıa diyor ki: türkçe konuş brak şu pis dili ama unutuyor 50 sene öncesinden o :pis : diliyle anasından ekmem istiyordu süt istiyordu ne çabuk da unutuyoruz değil mi? Bakın burda sitemizde de kardeşlerimiz var ben pomakım diyor ama dil bilmiyorum diyor işte bir örnek. Bizde pomaklarda galiba öretme duygusu anadan babadan yok olmuş.Bir kısım Bulgaristanda kalanve Türkiyede bulunan akrabalarının bir yere gelmesi seneler sonra sanki yabancılar halbuki kardeş çocuklarıdır ama dil olmayınca yabancılaşiyorlar deyiş şöyle .:ya anlamiyorum ki ne diyor :bence çok trajik
