Yıllardan 1984. Aralık ayının son günlerinde Jivkov'un yönetim kadrosu
Bulgaristan'ın Türklük bölgelerinde "Soya dönüş" programını uygulamaya
geçiriyordu. Koşukavak Jivkov'un en sadık adamlarından Grişa Filipov
yoldaşa emanetti. Filipov'un arkasındaki Jivkov'un, yoldaşından ziyade
Moskova'ya ve Varşova Paktı'na güveni tamdı ki büyük bir cesaretle
Türklerin taharetlenmede ibrik kullandığını ima ederek, Türkiye'den
medet uman Bulgaristan Türklerine "O ibrikçilerden mi korkacağız"
sözlerini sarf etmişti.
O günlerde Sofya yakınlarında Jivkov'un adamlarının mekânı Boyana
Sarayı'nda, diğer kodamanların çocuklarıyla mutlu hayat geçiren Grişa
Filipov'un torunu Lüdmila da vardı. Sıradan ailelerin çocukları muz,
portakal gibi ithal meyveleri ancak şansları varsa yılbaşından
yılbaşına tadımlık olarak yerken, Boyana'daki çocukların sofralarında
bir tek kuş sütü eksikti. Ne yazık bu sırça köşkteki seçkin ailelerin
"cennet" hayatı çok uzun sürmedi ve Bulgarlığı kabul etmeyip
işkencelere tabi tutulan Türklerin ahını aldılar. 89 yılında
Bulgaristan Türklerinin ayaklanması sonucu buradaki vatandaşlara
yurtdışı seyahat serbestliği tanındı ve büyük göç başlayınca
efsaneleştirilen komünist sistem çöktü.
Lüdmila da ailesiyle sırça köşkten ayrılmak zorunda kaldı ve yaşıtları
gibi o da demokratik düzende büyüdü, serpildi ve bir gün yazarlığa
soyundu. Hayatın cilvesi bir gün onun yolunu Türk romancı Tuna
Kiremitçi ile kesiştirdi ve kısa sürede iki tarafta ateş bacayı
sarıverdi. Bu buluşmalar kâh Bulgaristan tarafında, kâh Türkiye'de
basının gözünden kaçmadı.
"Hürriyet" gazetesinin 30 Mayıs 2011 tarihli "Kelebek" ekinde okuduk.
"Tuna Kiremitçi, yaklaşık bir yıldır aşk yaşadığı Bulgar romancı
Ludmila Filipova ile geçtiğimiz gün City's'de görüntülendi. El ele
objektife yansıyan çift, sorular üzerine şimdilik evliliği
düşünmediklerini söyledi".
Bulgar zulmünü ve bu zulmün maşalarından Grişa Filipov gibi Türk
düşmanı biri bugün hayatta olsaydı güzel torunu Lüdmila'yı bir Türk'ün
kolunda gördüğünde, çıldırmaz mıydı acaba? İnsan böyle bir haberi
okuduktan sonra içinden gururla bir "Oh olsun!" demeden edemiyor. Ama
bunu atalarımız çok çok önceleri söylemiş, yeri gelmişken bir de biz
tekrarlayalım:
"Keser döner sap döner
gün gelir hesap döner".
Mehmet TÜRKER
